Het was in de jaren tachtig dat in veel kerken in Nederland de aandacht uitging naar kerken in Oost-Europa, waarmee toen bedoeld werd: Achter het IJzeren Gordijn. Met name ontstonden er contacten met gemeenten in het toenmalige Oost-Duitsland. Ook in Valkenswaard is geprobeerd een groep van gemeenteleden bijeen te krijgen die enthousiast zou zijn voor het ontwikkelen van een relatie met een Oostduitse partnergemeente. Wegens onvoldoende animo kon op dat moment geen werkgroep van de grond getild worden.
Enige jaren later is het tij gekenterd. De omstandigheden zijn gewijzigd, de aandacht voor de landen in het Oostblok is toegenomen en ook de thema’s van het Conciliair Proces leiden tot nadere bezinning.
De Kerkendag op 16 september 1989 in Utrecht werd de directe aanleiding voor Diaconie en Commissie ZWO om opnieuw een oproep aan gemeenteleden te doen om zich voor een Werkgroep Oost-Europa aan te melden.
Uit de door de landelijke Oost-Europacommissie beschikbaar gestelde adressen werd een keuze gemaakt en zo kon op 31 augustus 1990 een brief worden gezonden naar Károly Mikesi, predikant van de Reformatorische Kerk van Kiskunhalas in Hongarije. De Hongarije Werkgroep (HWG 90) zou de contacten onderhouden.
Begin oktober ontving de werkgroep een brief: “Our answer is YES”.
Met enthousiasme werd gereageerd op onze vraag of zij vriendschapsbanden aan wilden gaan.
Binnen een maand (op 2 november) stonden de eerste afgevaardigden al in Valkenswaard, ds István Nagy en Tibor Székely, voorzitter van de kerkenraad. Het was een kort bezoek, twee dagen slechts, maar voldoende om te merken dat er iets nieuws was begonnen.
Er werden snel plannen gemaakt om in het volgend voorjaar een tegenbezoek te brengen. Daartoe werden brieven geschreven, in het duits en in het engels, want de beide predikanten spraken beide talen.
Binnen de werkgroep werd ook nagedacht over de vraag op welke wijze aan het gemeentecontact een goede invulling kon worden gegeven. De mogelijkheden werden toch wel ingeperkt door de afstand en door de taal.
Niettemin werden de soms als karig ervaren schriftelijke contacten telkens weer overtroffen door de hartverwarmende persoonlijke contacten. Bij de heropening van de kerk in oktober 1991 was een delegatie uit Kiskunhalas aanwezig om in de feestvreugde te delen, eind juni 1992 bracht een jeugdgroep enkele dagen in Valkenswaard door, alvorens door te reizen naar Nietap (Drenthe). Op de terugweg reed een groep valkenswaardse jongeren met de bus mee naar Kiskunhalas om daar een onvergetelijke vakantie te hebben.
Sindsdien hebben veel mensen de reis gemaakt om iets te leren kennen van een ander volk en een andere cultuur, maar wel ten diepste met elkaar verboden via de éne Heer.